Times Like Dees

Tijdens mijn verblijf in Sevilla miste ik de TV uitzending van de HollandDoc 'Times Like Dees', maar dankzij deze link...http://www.hollanddoc.nl/kijk-luister/documentaire/t/times-like-deese.html  kun je deze indrukwekkende bluesdocumentaire over het dagelijkse leven in de Mississippi Delta gewoon bekijken. Zie hoe nauw verwant HipHop en Blues met elkaar zijn en beleef de frustratie van de Black American's in de achtergebleven gebieden van de VS. Klassestrijd en Racisme nog steeds aan de orde van de dag.

Heritage Blues Orchestra in de schappen.

Vanaf 27 februari ligt dan eindelijk de nieuwe CD van The Heritage Blues Orchestra in de schappen van onze platenzaken. hierbij een link van een review welke ik geschreven heb t.b.v. Bluesmagazine;

http://www.bluesmagazine.nl/recensie-heritage-blues-orchestra-and-still-i-rise

Backstage met hemelse Imagination

‘Scandalous’.

‘Als je na afloop van het konsert bij de backstage-ingang komt, kun je een interview doen. Deze is links van het podium aan ’t einde van de gang. Ik zal er ook zijn, dus zie maar. Groeten Jan…’ Met het kattebelletje van de WEA-contactman in mijn hand stond ik zondag 29 januari 1984 wat onwennig om me heen te kijken in de afgeladen Vredenburg-zaal in hartje Utrecht. Het concert van de driekoppige disco-formatie Imagination met hun vijfkoppige begeleidingsband was net afgelopen en fans dropen, verguld van de hemelse trance-avant-la-lettre waarop ze tijdens het optreden getrakteerd waren, druppelsgewijs af. Ik zag links van het inmiddels lege podium twee grote gorilla’s staan en besefte dat ik daarlangs moest om me in het selecte backstage-gezelschap van het Engelse disco-trio te kunnen begeven. Daarvoor bleek juist het onnozele kattebelletje wonderen te doen. ‘Jan’ bleek die avond wereldberoemd in hartje Utrecht!

Ashley Ingram

Ik was enkele weken daarvoor verrukt geraakt door Imagination’s nieuwe hit ‘New Dimension’ van hun derde langspeler ‘Scandalous’. De 7.21 minuten durende song schraagde op een rollende bas en spacy synthesizers waarover de falsetstemmen van de heren voortreffelijk gedijden. Harry van Nieuwenhoven omschreef het in Oor als volgt: ‘Scandalous blijft staan voor een zwaar elektronische en door synthesizers gestuurde funksoultaart, die lekker weghapt en waarop de slagroom wordt gevormd door de ronduit schitterende (falset)zangpartijen, die je regelrecht meevoeren tot aan de plaats waar alle gelovigen terecht hopen te komen.’ Tja, wat moest ik daar nou nog aan toevoegen?
 
Nadat ik me door vele muzikale VIP’s heengeworsteld had, werd mij zanger, bassist, gitarist en toetsenman Ashley Ingram aangewezen, die ergens in de backstage-catacomben van Vredenburg onderuit op een bank gezakt lag, een champagnecassis losjes in de hand, glurend onder de rand van een enorme zonneklep, een badstofhanddoek om zijn natte nek. Hij verwelkomde ons – ik had een vriendin meegenomen – met een brede grijnslach en begon ongevraagd aan een monoloog, waar niets of niemand tussen kon komen. 

Driekoppige disco-formatie Imagination

Het was een promotietekst, die hij al honderd keer had opgedreund. Onderwijl controleerde hij met enige regelmaat of het bandje in mijn cassetterecordertje nog liep en ging dan onverdroten voort, pogingen om tussenbeide te komen radicaal afbrekend.
Frappant was dat hij me tijdens de nogal lange monoloog geen enkele blik waardig gunde maar voortdurend oogcontact hield met de jongedame die als fan puur voor het gratis concert was meegegaan en deze after-party wel interessant – want nieuw – vond. Toen zijn monoloog-waterval opgedroogd was, nipte Ashley aan zijn glas en zette toen het cassetterecordertje aan zijn lippen, vurig naar mijn metgezellin turend. ‘Hello’, fluisterde ie met zwoele hijgstem. ‘Hello. Sex. And more sex. Be as you are. Relax and do it naturaly. Rrrrrr…’
Wat 'n lul, zei mijn vriendin terug in de auto.

>Lauran

Earth, Wind & Fire herleeft in Nederland

Het volgende persbericht is vandaag verstuurd. Interessant nieuws voor de fans van de legendarische groep Earth, Wind & Fire, over welke al eerder op dit weblog is geschreven.

Earth, Wind & Fire Experience v.l.n.r....

Hitschrijver Al McKay met Earth, Wind & Fire Experience tour in 013 Tilburg, Paard van Troje Den Haag, Podium de Vorstin Hilversum en MC De Bosuil in Weert. Tijdens zijn Europese ‘Earth, Wind & Fire Experience’-tour zal Al McKay, dé man achter de hits en de specifieke sound van Earth, Wind & Fire, met zijn 13-mans formatie in april 2012 ook vier concerten in Nederland geven. 
Op donderdag 12 april in Paard van Troje in Den Haag, zaterdag 14 april in Podium de Vorstin in Hilversum, zondag 15 april in MC De Bosuil in Weert en maandag 16 april in Poppodium 013 in Tilburg zal deze Amerikaanse wereldster samen met zijn 13-mans formatie de jaren ‘70 weer laten herleven met superhits als o.a. Fantasy, September, en vele andere Soul and Dance Classics die Earth, Wind & Fire wereldfaam bezorgden. 
Na zeer succesvolle optredens op ongeveer alle grote jazzfestivals ter wereld waaronder het gerenommeerde jazzfestival in Montreux waar ze werden uitgeroepen tot beste live act, is het wederom gelukt om deze superband naar Nederland te halen.

Al McKay werkte samen met Maurice White aan het herkenbare geluid van Earth, Wind & Fire, wat de groep het sterrendom bracht. Al McKay was niet alleen de muzikale regisseur van deze legendarische soulformatie, maar ook de co-composer van veel hits van andere bands. In de jaren 80 kwam er een einde aan de samenwerking tussen Maurice White en Al McKay. Al McKay begon een nieuwe band met zeven van de dertien originele leden van de legendarische band: Michael Harris, Andrew Wolfolk, Freddie White, Johnny Graham, Larry Dunn en Verdine White om de Earth, Wind & Fire belevenis voort te zetten, onder de toepasselijke naam Earth, Wind & Fire Experience met nieuwe zangers. Nu Maurice White wegens gezondheidsredenen niet meer optreedt is McKay vastbesloten het muzikale nalatenschap van Earth, Wind & Fire te continueren, wat Earth, Wind & Fire Experience naar ongeveer alle grote jazzfestivals over de hele wereld bracht!

Vorig jaar beleefde Earth, Wind & Fire haar 40-jarige jubileum en dat werd groots gevierd. Een nieuwe verzamelbox verscheen en ook daaruit zal tijdens deze concerten materiaal worden gespeeld. Na hun geweldige shows in 2010, o.a. in een uitverkocht Paradiso zijn Al McKay’s allstars terug om opnieuw grandioze concerten neer te zetten, waarbij de dansvloer niet kan worden overgeslagen.

Tickets € 30,- (excl. servicekosten) via Ticketservice.nl en de locaties.
Voorverkoop start zaterdag 18 februari.
Tickets aan de avondkassa kosten € 35,-.

Voor meer informatie en/of kaartverkoop bezoek de volgende sites:
- Paard van Troje in Den Haag: www.paard.nl
- Podium de Vorstin in Hilversum: www.devorstin.nl
- MC De Bosuil in Weert: www.debosuil.nl 
- Poppodium 013 in Tilburg: www.013.nl 

Deze concerten zijn initiatief van Artists & Bands.

Boek over Eva Cassidy

Het volgende persbericht is vandaag verstuurd. Interessant nieuws voor de fans van de legendarische zangeres Eva Cassidy, over wie al eerder op dit weblog is geschreven.

PERSBERICHT

Rotterdam, 8 februari 2012

De biografie van zangeres en kunstenaar Eva Cassidy

Op 15 februari 2012 verschijnt wereldwijd de biografie ‘Behind the Rainbow’ van de vijftien jaar geleden overleden Amerikaanse zangeres en kunstenaar Eva Cassidy. De Nederlandse muziekjournalist Johan Bakker (1961) sprak uitgebreid met Eva’s vrienden, collega’s en familie in Washington DC en Maryland. Hierdoor geeft hij een unieke kijk op het leven van ‘ The Shy Genius’, zoals zij ook wel wordt genoemd.

Eva Cassidy (Washington DC, 2 februari 1963 – Bowie (Maryland), 2 november 1996) is tijdens haar leven niet echt bekend, maar postuum bereikt haar muzikale roem grote hoogten. Het populaire Britse popprogramma Top of the Pops vertoont twee jaar na haar dood een tape met Cassidy's versie van ‘Over the Rainbow’. Het  nummer is amateuristisch gefilmd tijdens een optreden in jazzclub Blues Alley in Washington DC, maar raakt een gevoelige snaar bij de Britten. Eva bereikt de nummer 1 positie op de Britse hitlijsten en sindsdien zijn er van haar albums, zoals Songbird miljoenen exemplaren verkocht. Ook in Nederland doet haar muziek het onverminderd goed. De authentieke stem van Eva ontroert velen en ze is een voorbeeld voor andere artiesten.

Maar wie was Eva Cassidy? Waarom bleef een zangeres van haar kaliber zo lang onbekend? Waarom sloeg ze een platencontract van het prestigieuze jazzlabel Blue Note af? Hoe zit het met de beeldende kunst die ze ook maakte? Schreef ze zelf nummers? Waarom woonde ze op haar 33ste nog altijd bij haar ouders? Had haar vroege dood aan de gevolgen van huidkanker voorkomen kunnen worden? Waarom kunnen Eva’s ouders en haar vroegere bandleden niet meer samen door een deur?

Biografie ‘Behind the Rainbow’

In de biografie doet Johan Bakker verslag van een zoektocht naar de ware Eva Cassidy. Het is een kleurrijke en verrassende tocht die de lezer meeneemt van het Duitse Rijnland, waar Eva’s moeder is geboren, via de groene heuvels van Ierland waar de Cassidy familie vandaan komt, tot in Maryland (VS) waar Eva nooit echt heeft kunnen aarden. Haar succes begint in IJsland, waar haar broer Dan naar toe verhuisde, maar door Eva’s vroege dood blijft het bij deze voorzichtige aanzet.  

Eva’s gedachtegoed wordt in dit met warmte geschreven boek voelbaar. Dit maakt deze  biografie tot een gedegen analyse, maar vooral tot een levendig monument voor een vrouw met een uniek talent. Omnibus Press, Londen / New York, de grootste uitgever van muziekbiografieën, brengt dit boek 15 februari uit. Het is bij de betere boekhandel in Nederland te koop en te bestellen via internet.

http://www.johanbakker.org/

http://www.behindtherainbow.org/

Facebook

www.facebook.com/#!/pages/Behind-the-Rainbow/135807313195915

Twitter

@EvaCassidyBio

           

Hyves 

http://evacassidybio.hyves.nl/

Maurice White loopt nooit dezelfde heuvel op

 Elpee 'Stand By Me'

Eindjaren ’70 zat ik elke donderdagavond gekluisterd aan de radio. Ferry Maat draaide tussen acht en tien zijn vermaarde ‘Soulshow’. Ik schaarde me al een decennium bij de hardrockers, maar die superlange uitvoeringen van allerhande - met name Amerikaanse - funkformaties op TROS-radio 3 waren ook niet te versmaden. De cassetterecorder ging aan en elke ‘Soulshow’-aflevering was goed voor netto tweemaal driekwartier vette funk.
T-Connection, Shotgun, Fatback Band, Fat Larry’s Band, Ohio Players, Rufus, Funkadelic, Bar-Kays, Mandrill, Maze, Maceo, Average White Band, Larry Graham, Bootsy, Parliament, Slave, Instant Funk, Heatwave, en de meest succesvolle: Earth, Wind & Fire… Pronkte live-dubbelaar ‘Gratitude’ (1975) niet in mijn collectie?

Earth, Wind & Fire

Earth, Wind & Fire-leider Maurice White bracht in 1985 een solo-album uit waarmee hij wilde bewijzen ook in zijn eentje als EWF te kunnen klinken. Het titelloze album werd vertegenwoordigd door de Ben E. King-cover ‘Stand By Me’ (later 6 in de R&B-chart) en ‘I Need You’. Donderdag 31 oktober 1985 was White in Bussum voor Toppop-opnamen in een voormalig basisschooltje en de vermaarde muzikant gaf in een aan dezelfde straat gelegen bistro interviews over dat project.
Ik ernaar toe voor de VNU-dagbladen. De vertegenwoordiger van CBS ontving mij met koffie. En toen ik me die na een lange autorit goed liet smaken, vertelde hij me dat ik in de heer White een persoon zou herkennen, die graag uitwijdt over universum en kosmos, de onbegrensdheid der mogelijkheden, mensheid en wat al niet meer. Ik lachte flauw, maar kreeg het verzoek het toch serieus te nemen.

Maurice White

Met lood in mijn schoenen zetelde ik me bij hem aan een tafeltje, al mijn zorgvuldig voorbereide ‘Maurice White doet Lionel Richie’-kunstje- en echte muziekvragen terloops wegmoffelend in mijn broekzak. Het viel mee; mijnheer zat op zijn praatstoel. Hij begon met dat er geen stabiliteit of zekerheid in het leven is: ‘De enige zekerheid die je hebt, is je vrijheid. Omdat je vanuit die vrijheid kunt veranderen zoals de wereld elke dag, elk uur, elke minuut, verandert.’ Mijn blik werd glazig, maar White kwam ter zake: ‘Ik kan ook op zeker blijven spelen met Earth, Wind & Fire. Dat fundament ligt er al jaren. Toch neem ik dit risico. Het is mijn onbegrensd verlangen om telkens nieuwe dingen te doen.’


Ik riposteerde nog dat iemand met de naam Maurice White dat natuurlijk makkelijk kan zeggen; hij werd inderdaad heel serieus: ‘Nee, zelfs voor mij is het gevaarlijk. Nu mag ik met mijn ervaring al vele stappen gezet hebben, maar ik loop nooit tweemaal dezelfde heuvel op. Dat is de uitdaging van het leven. Het bevredigt datgene waarin ik onvoorwaardelijk geloof.'
Dacht ik dat hij mopperde? Even later zat White alweer lachend over een kop kippensoep met toast: ‘Als je maar vaak genoeg tegen een kind zegt dat ie iets niet kan, gaat het daar ook in geloven. Ik ben opgevoed door mijn ‘granny’. Ze zei me altijd dat ik alles aankon. Punt is: als niemand ooit pioniert, kent het leven geen vernieuwing…’
Ik bestel kippensoep met toast!

>Lauran

 

Marike Jager gek op de nacht…

Marike Jager is gek op de nacht. De sfeer van piepende deuren, krakende schepen en een ruisende zee vormden de achtergrond voor een pakkend concert. De intimiteit van Cultureel Centrum Jan van Besouw bleek een prima podium voor het optreden van een vrouw die een stem heeft om u tegen te zeggen en zich laat begeleiden door twee heren die weten waar de nuances moeten liggen in de vaak frêle liedjes. Marike schrijft ze zelf, geeft uitleg over het tot stand komen en speelt afwisselend elektrische en akoestische gitaar. Nicky Hustinx (drums, benzineblikken, jerrycans) en Henk Jan Heuvelink (elektrische piano, gitaar) begeleiden Marike met veel passie tijdens het concert waarin het nieuwe album ‘Here comes the night’ centraal staat. Was het voor de pauze vooral de rust die overheerste in de pakkende Engelstalige liedjes, daarna werd het iets pittiger. Na de show komen de bandleden zelf hun schouderklopjes incasseren in de gezellige foyer van het cultureel centrum in Goirle. Ook signeren ze albums en verkopen kussenslopen en T-shirts. Een mooie avond , een ongedwongen sfeer en een gesprekje met een impresario die Marike bij onze zuiderburen op de kaart wil zetten. Rode draad die nog even na ijlt is de stem van de gemakkelijk zingende Marike Jager. Met dank aan de ‘audiomachinist’ voor de angstaanjagende geluiden van de nacht. Met Marike Jager op het podium is die altijd te kort … 

(Foto: Bianca Berger)