Als trouwe luisteraar van het KRO-hardrockprogramma ’Stampij’ van presentatrice Hanneke Kappen begin jaren ’80, intrigeerde mij wekelijks de gitaarsolo die het programma-onderdeel ’Hart voor hardrock’ inluidde. Hierin vertelden opgetogen fans waarom ze dit genre zo prettig vonden. Die lyrische solo was van de Amerikaanse gitarist Ronnie Montrose; het nummer heette ’Voyager’ en kwam van de tweede elpee van zijn groep Gamma. Anders dan via mooie Hanneke, die later nog zangeres werd in de hardrockband White Honey, had ik van Gamma nimmer gehoord. Totdat de groep op 2 mei 1982 als voorprogramma van Foreigner opdook in de Jaap Edenhal in Amsterdam. En ik een dag later de kans kreeg Ronnie te interviewen in het Mariott-hotel aldaar. Me voorbereidende, kwam ik er achter dat Montrose al in 1971 bij Van Morrison en Boz Scaggs speelde en in 1972 door de Edgar Winter Group werd benaderd. Voorwaar geen kleine jongen dus.
Dat bleek de muzikant dus wel. Toen ik hem de hand schudde in het Mariott bleek ie een hele kop kleiner dan ik. De in de USA al beroemde rockgitarist ontpopte zich als een bescheiden en bevlogen jongeman, die zich dankbaar toonde voor alle media-aandacht in dat verre Holland. Ik vertelde hem dat ik hem had opgespoord via ’Stampij’, dat hij uiteraard niet kende, en hij bood meteen zijn verontschuldigingen aan voor het feit dat hij juist het nummer ‘Voyager’ de avond tevoren niet had gespeeld in Emsterdem. Op de vraag wat zijn favoriete gitarist op dat moment was, noemde hij zonder aarzeling de naam van Allan Holdsworth, die toen - naast John Wetton - deel uitmaakte van de symfonische superband UK, en Billy Gibbons van ZZ Top. Aan het eind van het gesprek schreef Ronnie met rode stift zijn privé-adres 201 IIth Street in San Francisco op een stukkie papier met de uitnodiging (‘personal’) langs te komen als ik in de buurt zou zijn. De koffie zal ondertussen wel goed koud zijn…
>Lauran |
Lauran en Ronnie Montrose in 1982 in Amsterdam. |
Ha Lauran,
BeantwoordenVerwijderenHet moet niet gekker worden: even vluchtig surfen naar de Muziekmannen-site en jawel hoor, opnieuw werd ik met Warp 3-kracht teruggeworpen naar mijn jeugd. Aanleiding was je leuke verhaal over Stampij, Ronnie Montrose en Gamma. Die laatste band is met drie vinylen exemplaren óók al in mijn verzameling vertegenwoordigd! Het blijft vreemd om achteraf te constateren dat onze muzieksmaak wel heel erg verwant is terwijl we het daar destijds 'op' de krant nooit of nauwelijks over hadden...
'Voyager', jaaaaa.....prachtig! Destijds had ik het standaard op bijna elk cassettebandje staan voor in de auto. Een prachtige muzikale metgezel als ik naar verre uitwedstrijden van Trappers of Willem II moest en diep in de nacht terugkeerde naar T., de enige echte hoofdstad van Brabant. Die hoes van Gamma 2 vond ik geweldig. Sterker nog, ik heb hem zelfs eens proberen na te fotograferen. Een toenmalige vriendin beschikte - net als de Gamma-dame op de hoes - over een eh....mooi onderstel en ik kreeg haar zo gek om te poseren voor dit experiment. Twee haaievinnen uit zwart karton gesneden en daarmee naar de tuin van haar ouders. De rest, tuinslang en luchtbed, waren snel geregeld. Ergens moet ik die foto nog hebben....(dat brengt me trouwens op het idee om meer platenhoezen na te bootsen.....)
Y&T, ja hoor, ook al een favoriet. 'Earthshaker' uiteraard, die ik op vinyl heb plus 2x op cd (een gewone en Japanse uitgave). Jammer genoeg heb ik ze nooit live gezien.
Ben maar weer eens in mijn elpeecollectie gedoken en heb er voor vandaag een exemplaar van Tygers Of Pan Tang uitgehaald. Die band zal jou vast ook bekend voorkomen.....
Rockgroet,
Leon