Kermishits in de jaren ‘60

Mijn favoriete kermishit aller tijden is  ‘Wooly Bully’ van Sam the Sham & The Pharaohs. Uit 1965. Het refreintje leent zich bij uitstek om ongedwongen mee te brallen. Bovendien begint de opmaat van het nummer met een soort omgekeerde countdown. Ik zag eens dat The Swing-Mill zich in beweging zette precies na dat aftellen, en het gaf de attractie een extra snelle uitstraling. Het meezingen van het refrein ging op zijn plat Tilburgs. ‘Wooly Bully’ werd ‘Woele Boele’, dat na de derde herhaling fijntjes werd aangevuld met de woorden ‘Lekker voele’. Uitleggen waar dat nu op sloeg deed niemand, maar we hadden zo onze – ondeugende – gedachten hierover. 

Een kermishit moest voor mij ook als liedje goed klinken. Van Nederlandstalige smartlappen heb ik nooit gehouden. Neen, liever zong ik keihard mee met ‘Baby Come Back’ van The Equals in 1968 of ‘Monday Monday’ van The Mama’s & Papa’s in 1966. Dat Engelstalige deed het op hoog volume ook altijd beter. Ik was die taal nog niet machtig in die tijd, maar de belangrijkste woorden lagen voor in mijn mond en als 10-jarige heb ik ‘All You Need Is Love’ van The Beatles in 1967 vele malen staan meezingen op de rupsbaan van Willem Brinksma op de hoek van het Besterdplein. Zonder  te weten wat ik toen zong, maar stellig met een blik in mijn ogen dat niemand mij over de liefde nog iets hoefde te verklappen.

Kermismaatje Ton Vialle noemde ‘Oh Oh What A Kiss’ van Nederlander Mickey Day (uit 1966) als zijn grootste kermishit. ‘Als ik dat nummer hoor, komt dat oude kermisgevoel weer helemaal boven. Het was ook makkelijk mee te zingen.’ In diezelfde categorie, maar dan niet als eendagsvlieg, viel ook landgenoot Hans Bouwens met zijn nummer 1-hit ‘Little Green Bag’ in  1969, vanaf dat jaar wereldberoemd als George Baker.

De grootste hitgroep uit de jaren zestig, dus ook met de meeste kermishits, is zonder enige twijfel The Beatles geweest. Hele kermisterreinen in Tilburg gonsden van de Beatles-hits: ‘Paperback Writer’, het zo toepasselijke ‘Ticket To Ride’, ‘Rock And Roll Music’, noem ze maar op. De vier markante Beatles-kopjes prijkten op vele achterzeilen van autoscooters. Van 1968 tot 1972 woonde de hooggehakte blondine Bonnie St. Claire op steenworp afstand van het Besterdplein, in de Kruisstraat op nummer 9. Zij scoorde in 1967 een hitje met ‘Tame Me Tiger’ en in 1970 behaalde zij met ‘I Won’t Stand Between Them’ zelfs de Top 5. Maar of de stem van de 20-jarige zangeres in die jaren luidruchtig de Tilburgse kermisroes overstemde, waag ik te betwijfelen.

(zie ook: Kermishits in de jaren '80...)

>Lauran