dinsdag 3 januari 2012

Eine Kleine Nachtmusik

Slaapologen  beweren dat je je bed slechts voor twee zaken mag gebruiken: slapen en seks. Maar wat als je niet gemakkelijk in slaap valt? Dan is een mp3-speler een zegen. Daar heeft een bedgenoot geen last van, in tegenstelling tot dat irritante leeslampje of  het nog indringendere tv-scherm. Maar welke muziek geeft je het zachtste zetje naar dromenland? Dat zal ongetwijfeld voor iedereen anders zijn. Maar ik maak me sterk dat opzwepende muziek - of het nu moddervette funk, schetterende bigbandklanken of snoeiharde rock is – een averechts effect heeft. Maar muzak zal toch ook weinigen bekoren in de nachtelijke uren; ik vermoed dat die behangmuziek eerder tot ergernis en dus doorwaakte uren leidt.
Ik heb de afgelopen tijd een eigen lijstje met slaapopwekkers aangelegd, wat dodelijker  klinkt dat ik het bedoel.  Voor de slapelozen onder ons deel ik dat graag.
Allereerst alles van Randy Crawford, maar alleen voor degenen die tegen haar vibrerende stem  kunnen. Bij haar klassieker ‘Last Night At Danceland’ met The Crusaders heb ik het gevoel alsof ik langzaam wegzink in een snoezelbak. Beter dan een slaappil zijn voor mij ook: Eva Cassidy, Kerry Norton, Rumer, Chateauhaag, Astrud Gilberto en absoluut Cassandra McKinley en haar album Til Tommorrow, waarop ze allerlei nummers van Marvin Gaye zingt.  Ook geheide ogensluiters-met-een-glimlach-van-genot-op-het-gezicht zijn Phoebe Snow, Joanie Pallato, Julie Crochetiere, Sheri Roberts, Kathy Troccoli (alleen is haar liedjeskeuze wat verwarrend, ‘Your Song’ naast ‘Let’s Stay Together’ bijvoorbeeld; Elton John naast Al Green dus en wie wil nu met Elton John in slaap vallen…), Laura Werth (‘Mister Sandman’), Liz Wright, Veronica Mortensen, Workshy, Lynden David Hall, Rumer, Eric Benet en uiteraard Sade. Het zijn vooral zangeressen, merk ik nu. Daar zou dokter Freud vast een hoofdstukje aan willen wijden, mocht hij nog geleefd hebben…
Ik heb zelfs een noodlijstje. Daarop prijken vooral jazz-gitaristen, zoals George Benson, David T. Walker en Kenny Burrell.
En wat het grappige is: overdag met de volumeknop van de stereo een stuk hoger, is het goede muziek om wakker bij te blijven.
MM-Johan 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten