Hypnotische Grooves van Otis Taylor op nieuwe CD ‘Contraband’

Afgelopen North Sea Jazz Festival ben ik uit mijn dak gegaan bij het optreden van de ‘Trance-Bluesman’ Otis Taylor. Hij speelt vaak muziek die niet helemaal goed thuis te brengen of te vangen is in een bepaalde categorie muziek. Maakt me ook helemaal niet uit. Ik ben weg van die gast, die oprechte gepassioneerde muziek maakt met een aanzienlijke vlaag authenticiteit die je in zijn nummers hoort doorklinken. Hij past wat mij betreft prima in een rijtje waar ook Junior Mack met zijn Heritage Blues Orchestra in staat. Taylor experimenteerde al eerder met een album vol bluesmuziek gespeeld op banjo en angstaanjagende gitaarmuziek. Hij zingt nors en schreeuwt vol passie. Ook het nieuwe album ‘Contraband’ staat weer vol experimenten en emotie.

Taylor grijpt qua thematiek vaak terug op de zware tijden van de Afro-Amerikanen en schuwt de aanval op het verderfelijke Amerikaanse racisme en slavernij uit het verleden niet. ‘Contraband’ verhaalt over weggelopen slaven tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog; ze vluchtten naar Fort Monroe, Virginia. Bekend als ‘smokkelwaar’, leefden zij in kampen waar de omstandigheden nog slechter waren dan op de plantage. In het nummer ‘Open these Bars’ zingt Taylor over Jim Crow, die in het zuiden als zwarte man werd gelyncht omdat hij naar een blanke vrouw keek. Taylor wil per se geen protestzanger genoemd worden, maar wil gewoon interessante verhalen de revue laten passeren en daar een passievolle muzikale omlijsting bij maken. Op ‘Contraband’ speelt Taylor met een aantal gerenommeerde Amerikaanse muzikanten: Ron Miles op cornet, pedalsteel gitarist Chuck Campbell, djembee-speler Fara Tolno, dochter Cassie op bas, Paul Jones op gitaar, Brian Juan op orgel en de meesterlijke violiste Anne Harris, die tijdens het NSJ 2011 de show stal met haar slangenmens-achtige manoeuvres op het podium. Het album opent met ‘The Devil’s gonna Lie’ een spetterend nummer met gehuil en demonische klanken uit Taylor’s strot. “When there is peace, the devil wants war. When there is love, the devil wants hate.”  Veertien aantrekkelijke nummers complementeren dit album dat vanaf 13 februari in de schappen van de bekende webshops zal liggen.
Hierbij een Filmpje opgenomen twee jaar geleden in de club 'SPACE' in Chicago, met Anne Harris als violiste. Als je goed kijkt zie mij en de contouren van mijn kale knar in het publiek op de voorste rij, terwijl Anne Harris met haar slangenbewegingen haar strijkstok nagenoeg in mijn neusgaten boort!

MM-John