Nog een goede drie maanden en dan pak ik het vliegtuig naar Engeland. Niet om de zomer in te luiden met het zoveelste bezoek aan Londen. Nee, mijn bestemming (per lucht althans) zal Bristol zijn. Vanuit Bristol mag ik vervolgens per bus afzakken naar de Worthy Farm in Pilton, waar ik mij voor vier dagen compleet zal onderdompelen in muzikaal vertier. Eindelijk - al twijfel ik er aan of ik dat als 24-jarige mag zeggen - zal ik dan het vermaarde Glastonbury Festival bezoeken. Het grootste openluchtfestival ter wereld, dat sinds 1970 de grootsten op aarde naar het zuid-westen van Engeland heeft weten te trekken.
Naast de obligate publiekstrekkers als Coldplay (staan overal deze zomer), Beyoncé (waarom?) en U2 (fan of niet, petje af voor de organisatie voor het binnenhalen van zo’n grote band), staan er dit jaar nog zo’n 380 andere acts op 45 podia. Uiteenlopend van wereldmuziek tot techno en van hiphoppers tot al het jonge Britse grut met een gitaar en Beatleskapsel dat door de Zane Lowe’s van deze wereld is gebombardeerd tot de next big thing.
Een goede traditie die het festival de laatste jaren hoog houdt, is die om iedere zondag een oudgediende uit te nodigen. Zo kan het publiek gezellig met z’n allen de weide in trekken om te kijken of de krasse knarren er nog wat van bakken. De aanloop is meestal massaal. Of de veteranen nu vergane glorie symboliseren (Tom Jones) of stiekem voor grote verwachtingen zorgen (Shirley Bassey).
Tussen de eerste zeventien namen die voor dit jaar bekend zijn gemaakt, prijkt ook die van één oudgediende. Maar zijn status is veel te groot om hem ‘slechts’ een beetje het publiek in zondagse zonnetje te laten vermaken. En ja, dat schrijf ik als Shirley Bassey-liefhebber. Nee, deze man zou veel beter gedijen in een kleine festivaltent, rond een uurtje of twee in de morgen. Een tent waar het liefst bij uitzondering het rookverbod is opgeheven en die over zijn eigen whiskeybar beschikt. Dat de man in kwestie ooit nog in Europa zou komen optreden, had ik nooit gedacht. Het was immers in 2006 toen hij zijn Final Tour aankondigde. Al stond hij twee jaar geleden nog op North Sea Jazz; ik zag hem niet nog eens de tocht naar de andere kant van de grote plas maken. Het kan dus verkeren, want twee jaar later doet hij het opnieuw. Ook al valt uit zijn paspoort op te maken dat hij inmiddels 85 jaar oud is.
Of hij het nu nog steeds zo in de vingers heeft als veertig jaar geleden, mag best betwijfeld worden. Vast staat dat er dit festivalseizoen één muzikant is waarvoor bij mij alles wijkt. Daarvoor is de voorpret die na de aankondiging van zijn komst ontstond, simpelweg te groot. Nu nog hopen dat hij eind juni gaat halen, die BB King.
> Lennaert
Nog een clip:
PS: Voor degenen die niet naar Glastonbury gaan: BB King speelt op zaterdag 9 juli ook op het Gent Jazz Festival.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten