De enige keer dat ik Clinton in het echt zag, was in de jaren negentig in Tilburg. En dat viel niet mee. Reden om te gaan was meer de status dan de muziek van de man; Clinton is nu eenmaal een pionier van het funkgenre. Met zijn rauwe, psychedelische p-funk zelfs een vernieuwer van deze stroming. Alleen al vanwege die historische betekenis van George Clinton ging ik kijken en luisteren. Dat viel beide niet mee.
George Clinton en Garry Shider in zijn tenalady |
Het is ook het enige optreden geweest dat ik bezocht waarbij de uitdossing van de muzikanten bij hun opkomst voor hilarisch gelach zorgde in de zaal. En dan heb ik toch ook Rufus Thomas live gezien en die treedt al sinds jaar en dag op in een kostuum met korte broek en rijglaarzen! Clinton zelf kwam op in een ensemble dat hij had geleend van een hippie onder invloed van de Baghwan die bij het Leger des Heils had gewinkeld waar een carnavalsvereniging overbodige kleren had afgegeven. Maar helemaal potsierlijk was een van zijn gitaristen die alleen gekleed in een bovenmaatse luier stond te spelen. Geen eenmalig verkleedpartijtje overigens.
Na het concert luidde de conclusie: aardig om een keer gezien te hebben, maar een tweede keer hoeft niet meer. Bij The Hague Jazz zien ze me dus niet. Al helemaal niet omdat die gozer in zijn luier er nog steeds bij schijnt te zijn. Ik hoop voor degenen die wel gaan, dat ie 'm inmiddels al een keer verschoond heeft...
> Johan
Meer informatie over het optreden van George Clinton in Den Haag via http://www.thehaguejazz.com/.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten