Judas Priest & driemaal is scheepsrecht?

In 1979 stopte Rinus van de Tilburgse platenzaak Tommy me een koptelefoon toe. ‘Luister hier ’s naar,’ zei ie op quasi-samenzweerderige toon. Na twee nummers kreeg ie het ding al terug: ‘Pak maar in!’ De twee nummers ‘Exciter’ en ‘Running Wild’ van het live-album ‘Unleashed In The East’ van de Britse heavy metal-formatie Judas Priest waren genoeg om te beseffen dat ik een ab-so-lu-te topplaat in handen had. En dan moest ik thuis de overige zeven, waaronder de ruige Fleetwood Mac-cover ‘The Green Manalishi (With The Two Pronged Crown’), nog beluisteren.
Het bleef niet bij deze live-plaat. In 1980 verscheen een soort van aanvulling in de vorm van een maxi-single met op de A-kant ‘Living After Midnight’, getrokken van de volwaardige opvolger en doorbraak-elpee ‘British Steel’, maar - veel belangrijker - op de B-Kant twee live-nummers van hun concert in Japan die niet op ‘Unleashed’ waren beland: ‘Delivering The Goods’ en ‘Evil Fantasies’. Pas in 2001 kreeg het live-album 4 volwaardige bonustracks: ‘Rock Forever’, ‘Delivering The Goods’, ‘Hell Bent For Leather’ en ‘Starbreaker’. Maar toen was ik de JP-weg allang kwijt.

Priest-tickets...

Twee concerten heb ik met Judas Priest meegemaakt: op 14 februari 1981 in de Jaap Edenhal in Amsterdam (voorprogramma: Saxon) en precies tien jaar later, op 15 maart 1991, in de Rijnhal in Arnhem (voorprogramma: Annihilator). Beide keren heb ik meer dan eenmaal angstig achterom naar de nooduitgang gekeken omdat ik dacht dat mijn trommelvliezen zouden imploderen. En weer precies 20 jaar later, op 7 juni 2011, staat JP in mijn eigen 013 in mijn eigen Tilburg voor hun aller-allerlaatste ‘Farewell Tour’.
Driemaal scheepsrecht?

 

> Lauran

Judas Priest op volle kracht...