donderdag 10 maart 2011

Running on empty met Roy Buchanan



 

Maandagmiddag. Vrij met carnaval,. Zonnetje schijnt. Klusjes gedaan. Dan maar even lekker gaan hardlopen in de polder achter de Schotse Hooglanders aan. Wat zal ik in mijn oren stoppen? De keuze valt op Roy Buchanan - The Definitive Collection, vorige week gehad van Taco Jiminez Demonoid. Op het eerste nummer wat rek en strek oefeningen in het aangezicht van Jolanda, die de krant zit te lezen. ‘Baltimore’, een nummer dat ik nog niet ken, hakt er meteen in en zet mij aan tot sensuele heupbewegingen, maar mijn lief wordt er niet koud of warm van. Sterker nog, het levert slechts hoongelach op. 

Dan besluit ik maar naar buiten te gaan en er een vrolijke vaart in te zetten. ‘The Story of Isaac’, weer een nieuw nummer dat ik nog niet had. Inmiddels loop ik langs de wegwerkzaamheden van de nieuwe rondweg ten westen van de Reeshof in Tilburg. Dat gaat lekker, zeker als ‘Sweet Dreams’ door Roy wordt ingezet. Hallee dan.... de pas er in, dat gaat goed, zeker ook wanneer de gitaar van Roy lekker begint te scheuren in ‘Pete’s Blues’. Maar godzakker, ik scheur ook iets.....het zijn niet mijn opspelende aambeien, maar een vervelende spier in mijn linkerkuit. Een zweepslagje dus. Er zit niets anders op dan wandelend huiswaarts te keren en ik was nota bene bijna halverwege mijn route. Rest mij niets anders dan 4 kilometer als een mislukte, bejaarde Nordic Walker aan te sjokken. Ik kan wel janken, net als de gitaar van Roy in ‘The Messiah will come again’. Geweldig sleepend gitaarwerk waarvan ik optimaal geniet ondanks alles en de koude oostentegenwind. Ik merk dat als je wandelt, je nog optimaler, intenser van je gitaarhelden kunt genieten. Dit nummer is mijn song van de dag, ook al heeft het een hoog EO-gehalte. Roy kan niets meer verkeerd bij me doen vandaag, ik geniet met volle teugen. Ook nog als het nog erger wordt met Roy en hij over ‘Oooh Ooooh Jesus’ begint te zingen in ‘Five String Blues’, de enige tekst in dit nummer.
Thuis gekomen zingt Roy ‘My Baby Says She's Gonna Leave me’, maar Jolanda zit nog steeds de kranten te lezen. Ik zeg niets en zet de knop van de ventilatie op drie om onder het afsluitende genot van de ‘Hey Joe’ live-versie de douchebak in te stappen.
De volgende keer dat ik ga hardlopen, zet ik gewoon ‘21’ van Adele weer op, want de laatste keer dat zij meeliep ging het wel goed.
> John

John (centraal met nr. 6708) in betere hardlooptijden, zonder Roy Buchanan


Geen opmerkingen:

Een reactie posten